Dansend op de vulkaan naar het paradijs in Rumah Kita

Zoals jullie wel begrepen zullen hebben kunnen we niet in elke accommodatie gebruik maken van internet, maar nu is dat weer een paar dagen mogelijk.
We verblijven nu een paar dagen in Rumah Kita, wat betekent 'Ons huis'.
Om te zien hoe mooi dat is moet je zeker eens op internet kijken!
We hebben een paar vermoeiende maar indrukwekkende dagen achter de rug.

Vrijdag 15 juni
Gisteravond vroeg Corinne zich nog af waarom de buurman zo lang stond te douchen, aan het geklater te horen. Maar het blijkt een klein fonteintje te zijn, wat ook de hele nacht door staat te kletteren. Dus het slaapt wat onrustig, maar we gaan een lange reis maken, dus dat wordt op tijd opstaan.
Eerst bezoeken we in de grote stad Malang de bloemen- en de vogeltjesmarkt.
Zeker op de vogeltjesmarkt kijk je echt je ogen uit. En er zitten niet alleen vogels in kooitjes. Maar ook hanen, kippen, vleermuizen, katten, konijntjes en zelfs een aapje! Wat ze er vervolgens allemaal mee gaan doen blijft voor ons een vraag, maar we kunnen in elk geval rustig rondkijken. Ze begrijpen waarschijnlijk dat die 'blanda's' (hollanders) geen vogel in een kooitje mee naar Nederland zullen nemen.
Daarna een paar uur rijden voordat we uiteindelijk de stad Malang uit zijn, waarna we worden afgezet in een dorpje, om over te stappen op een jeep. Ook een aantal andere toeristen, waaronder een nederlands stel en een amerikaans/duits stel, die zo'n beetje dezelfde route doen en die we dus overal tegenkomen. Maar we gaan wel in 3 jeeps off the road, richting de Bromo vulkaan. Het landschap verandert steeds, en uiteindelijk komen we in een uitgesterkte zandvlakte, wat dus de krater is van een veel grotere vulkaan die er ooit is geweest. En daarbinnen zijn dus weer een aantal vulkanen ontstaan, waaronder de Bromo. Echt een onwerkelijk landschap, en de foto's zeggen waarschijnlijk nog steeds niet genoeg.

Na het geschud door diepe putten worden we afgezet bij ons hotel Bromo Permai, aan de rand van die grote krater. Beneden zie je dan weer de vulkanen liggen, waaronder Bromo, die we komende nacht van dichtbij gaan bekijken.
's Avonds wordt het voor het eerst echt koud, wat ook wel lekker is omdat we vroeg moeten gaan slapen. Om kwart voor 3 gaat de wekker, en om kwart over 3 zullen we dan weer de jeeps in gaan.

Zaterdag 16 juni
Ondanks die paar uur toch goed geslapen. Onze chauffeur, Wishnu, die mee zou gaan naar de Bromo (maar niet zelf achter het stuur) ligt nog te slapen in zijn busje (de 4e nacht op rij...) dus die moeten we wakker maken. Het is een graad of 7, dus voor de meeste Javanen echt bitter koud. Ook hij loopt te  klappertanden. In het pikkedonker rijden we in de jeep de grote krater in, om vervolgens weer naar boven naar een uitkijkpunt te gaan om te zon op te zien komen. Wij zijn er al vroeg, rond 4 uur, en het is nog niet druk. Maar als uiteindelijk de zon echt opkomt, rond een uur of 5 is het er echt megadruk, en een gejoel en geschreeuw van jewelste. Aziaten (want we kunnen, zeker in het donker, niet zien of het allemaal Indonesiers zijn) genieten blijkbaar op een heel andere manier van iets moois zoals zo'n prachtige zonsopkomst dan wij.
Maar het is al leuk om je daar gewoon over te verbazen. Jan heeft gelukkig een mooi fotoplaatsje kunnen bemachtigen, tussen al die klikkende japanners met hun iPads en iPhones, en alle andere fototoestellen.
Vervolgens gaan we even ontdooien met een koffie, samen met onze chauffeur, want die loopt nog steeds te kleumen van de kou.
Daarna gaat de jeeptocht weer naar beneden, door naar de voet van de Bromo vulkaan. Je kunt dan of met een paard, of te voet naar boven lopen om in het gat van de vulkaan naar de bubbelende lava te kijken. En echte die-hards als wij zijn gaan we natuurlijk lopen. Met een echt Bromo-mondkapje op, wat erg prettig is tegen al dat lava- en zwavelstof. Maar best een vermoeiende klim. Boven geen hekje of beveiliging te vinden, dus dat er (nog) geen ongelukken gebeuren, daar begrijp je dan niets van.
Maar wat een raar idee om daar zo naar beneden te kijken met het idee dat die Bromo-vulkaan voor het laatst eind 2010 nog is uitgebarsten...
Hopen maar dat het minstens 5 jaar duurt voordat dat weer gebeurt!
Daarna zijn we heel hard toe aan een lekkere douche, en het is inmiddels al een uur of 8. Dus na het douchen en 'n klein ontbijtje rijden we met onze chauffeur weer Bromo uit voor ons volgende verblijf in Kalibaru.
De rit duurt zo'n 5 uur, en onderweg zien we weer van alles. De chauffeur zit intussen nog steeds te sniffen, dus hij krijgt alvast een vitamine C-shot van ons die we hadden meegebracht uit Nederland. Want we hebben hem nog wel een paar dagen nodig!
Alle landschappen wisselen elkaar af; we zien veel suikerplantages, rijstvelden, kokospalmen, koffie- en tabaksplantages. Teveel om op te noemen. Gelukkig wijst onze chauffeur ons er af en toe op, want wij zien vooral veel prachtig groen, wat wij echt niet allemaal herkennen!
Als we denken er bijna te zijn wordt er toch nog een lunchstop in gelast, in een restaurant waar blijkbaar alle toeristen worden gedropt, zoals steeds tijdens deze excursies. Ook hier komen we weer de andere nederlanders tegen; ook zitten er een paar groepsreizen. Chauffeurs kunnen hier meestal gratis eten, en elkaar meteen even ontmoeten. Ze praten elkaar bij over de route, want ze rijden allemaal zonder kaart. Ook zie je bijna nergens wegwijzerborden, dus alles gaat zo'n beetje uit hun hoofd en op gevoel.
Uiteindelijk komen we dan dus bij dat prachtige huis, Rumah Kita. We worden hartelijk verwelkomt door eigenaar Peter, 'zeg maar Peet', afkomstig uit Hoogvliet. Hij woont afwisselend 3 maanden in Nederland en 3 maanden in Indonesie, en hij kan ons honderduit vertellen!
Wat een rust hier, heerlijk. Daar gaan we nu nog even van genieten.
Hopelijk morgen verder.

Trouwens, om nog even op een paar van jullie vragen in te gaan:
- we kunnen best tegen de warmte hier; vaak zitten we natuurlijk ook in onze airco-auto, dus dan merk je er weinig van. En verder is het gewoon lekker.
- de foto van ons, fietsend in rijstvelden, is gemaakt door onze gids van die dag. En dat ging zeker niet in 1x goed! We hebben heel wat keer heen en weer moeten fietsen, voordat we er uiteindelijk goed opstonden. Weer terug in Nederland zullen we nog proberen een 'making off' filmpje hiervan op onze site te zetten.