Fietsen in Kintamani

Na al die dagen in de bus zitten vandaag weer tijd voor wat actie: we gaan mountainbiken!
Een uitdaging voor Jan, een beproeving voor Corinne.
We worden opgehaald met een busje en pikken nog n ander Nederlands stel stel op dat gisteren in Indonesië is aangekomen.
We rijden eerst naar n mooi uitkijkpunt voor n 'energie-ontbijt'. Gelukkig hebben we ook al op bij ons hotel want op dit flensje + drie stukjes fruit kunnen we toch niet de hele dag teren?
Dan worden we naar de fietsen gebracht. Helm op, handschoenen aan. We begrijpen al snel waarom dat nodig is: echt ontspannen naar beneden zoeven, zoals in de beschrijving staat is er voorlopig niet bij... Het gaat steil naar beneden, over veel los grind. Dus je moet constant vol op in de remmen.
Ondanks dat toch even lachen voor de bedrijfsfotograaf.
Na een hele lange afdaling (en voor Corinne af en toe stukjes lopen) gelukkig even een recht stukje. En af en toe een fotostop. Jan zoeft gewoon door en kletst lekker met onze gids. Uiteindelijk wordt de weg iets beter waardoor je iets meer ontspannen kunt fietsen. Door de rijstvelden, langs talloze (huis)tempeltjes en door dorpjes waar weer overal kinderen komen aanrennen om hallo te roepen. Da's toch wel weer erg leuk.
Onderweg wordt er door de gids nog een 'offer' gebracht aan een of andere god, als dank voor een hele steile afdaling. Het offer is dan een snoepje.
We worden trouwens 'achtervolgd' door zowel ons busje als een wagen vol reservefietsen. Het enige dat nog ontbreekt is de sportmasseur.
Na een paar uur naar beneden zoeven mogen de helm en fiets weer worden ingeleverd. De handschoenen zijn n souvenir.
We krijgen nog n heerlijke lunch en zijn dan rond 3 uur weer bij het hotel.
Toch wel moe.
Als je hier trouwens door de straten loopt wordt overal 'Taxi?' of 'Need transport?' geroepen. En dan soms er achteraan 'Maybe tomorrow?'
Als we s avonds langs de rijstvelden bij het hotel lopen om te gaan eten klinkt daar opeens ook 'Taxi?'
Wij schieten in de lach; Jan vraagt of hij soms een watertaxi bedoelt?
Nee, wij gaan maar gewoon lopen. En heerlijk eten bij Nomad, na de teleurstelling van gister bij café Lotus. Dat was slechte service en ook geen lekker eten.
Maar deze afsluiting van Ubud is weer helemaal prima, inclusief een bloem in het haar en een wigwam van heerlijke saté ajam.
Deze blog komt weer van de iPod dus de foto's moeten jullie er nog even bij denken.
Morgen naar Sanur.