Via Solo naar Sukuh

Woensdag 13 juni
Even een korte terugblik op woensdag, want helaas (voor jullie) hebben we niet overal internet.
We verlaten vandaag Yogyakarta om verder te reizen naar het oosten. Onze vaste chauffeur voor Java, Wishnu, haalt ons op bij het hotel en zet ons na een tijd af bij de Prambanan. Hij spreekt 1,5 woord Engels en is erg verlegen. Dus wat is verder de bedoeling? We kregen toch ook een gids? Nee, dit moet allemaal ter plekke geregeld ( en betaald!!) worden. Oké dan maar, want anders begrijp je helemaal niet wat al die hopen stenen betekenen. Er moet blijkbaar nog heel veel gerestaureerd worden. Onze gids spreekt Nederlands, heeft een tijdje in Hoogvliet gewoond en begint enthousiast. Maar naarmate de hitte stijgt, daalt zijn enthousiasme. Ook als Jan steeds wordt begroet door alle Javaanse schoolkinderen en Corinne uiteindelijk weer met allemaal op de foto moet, onder luid gejoel en 1000x "Senk Joe verrie muts" lijkt hij wat verveeld.
De Prambanan zelf is een hindoeïstische tempel maar met een treintje kun je ook nog naar een boeddhistische tempel. Met een heleboel hoopjes stenen er omheen die ooit nog weer in elkaar geknutseld moeten worden als mini tempels. Tja, bij ons is de 'tempel-verzadiging' inmiddels opgetreden. Die van de gids misschien ook?
Weer een eind rijden daarna naar Solo oftewel Surakarta, waar we weer worden afgezet bij een kraton (koninklijk paleis). T blijkt dat van dw. Prins te zijn, die er ook nog woont. Hier is een gids verplicht dus daar komen we niet onderuit. Op blote voeten mogen we de koninklijke vertrekken betreden. En deze gids is een hele leuke dame die nog leuker vertelt.
Omdat lunchen niet op t program staat maar we inmiddels wel rammelen (van de honger) vragen we om een pitstop. Het ziet er allemaal heel chique uit. En we moeten dan ook wel (omgerekend) €3,50 betalen voor een bord nasi rames met alles erop en eraan. Oei!
We rekenen daarna op een rit van 4 uur die gelukkig maar 1,5 uur duurt en ons brengt heel hoog in de bergen bij Sukuh. Een geweldig uitzicht en een heel klein kamertje waar t ruikt naar mottenballen. Sanitair is wen beetje behelpen maar ja, het is maar voor 1 nacht. We zetten s nachts toch maar niet de tv aan voor Nederland-Duitsland. En hebben ook geen spijt als we s morgens de uitslag horen van Abdullah, de Nederlands sprekende eigenaar, die wel heeft gekeken.

Wandeling naar de watervallen en nog even in de bus...
Donderdag 14 juni
Vandaag een prachtige wandeling waar we door de vele fotostops zo'n 3 uur over doen.
We komen langs allerlei plantages op schuine hellingen waar van alles wordt verbouwd. Overal worden we vriendelijk begroet want hier komen blijkbaar weinig toeristen. Sommige stukken zijn ontzettend steil dus de wandelschoenen komen goed van pas. We begrijpen werkelijk niet hoe sommigen dit op teenslippers kunnen doen.
Er zijn trouwens nog een paar toeristen die een paar dezelfde 'bouwstenen' hebben gekozen voor deze vakantie dus die komen we nu al een paar dage overal tegen. Maar zonder dat het vervelend wordt. Wel gezellig eigenlijk.
Na de wandeling volgt een hele, hele lange rit naar Malang. Zelfs de chauffeur wordt een beetje slaperig. En dat is niet zo handig want je moet in dit verkeer echt heel alert blijven met al die ontelbare scooters die links en rechts inhalen en bussen die gaan spookrijden.
Maar we komen veilig aan bij Fendi's Guesthouse. Na een heerlijke douche even eten. Voor Jan een nasi die helaas behoorlijk tegenvalt. Tja, moet je maar niet in een steakrestaurant gaan zitten. Corinne heeft even genoeg van al die nasi en bestelt een pizza.
Helaas voorlopig even geen foto's want de blog wordt geschreven met de iPod. En de foto's staan op de camera.